❤ Ο Κούκλος, ο ασπρόμαυρος γάτος της γειτονιάς, που τον είχα στειρώσει κ που τον φρόντιζα γενικώς, μετά από έμφραξη ουρήθρας και ευτυχώς έγκαιρο καθετηριασμό, μέσα στο καταχείμωνο, Δεκέμβρη του 2017, βρέθηκε σπίτι μου για να αναρρώσει…. Ε!!!! Να μη σας τα πολυλογώ…ακόμη σπίτι μου είναι…παρέα με τα άλλα πέντε γατιά μου (έναν αρσενικό μαύρο και τέσσερα θηλυκά, όλα φυσικά στειρωμένα) και φυσικά δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή που τον κράτησα!

❤ Στην αρχή τον είχα μόνο του σε ένα δωμάτιο, με την ελπίδα ότι θα του έβρισκα υιοθεσία. Οταν αποφάσισα ότι θα γίνει μέλος της γατοοικογένειας μας,προσπάθησα να τον γνωρίσω με τα υπόλοιπα, αλλά με λάθος τρόπο, χωρίς σταδιακή προσαρμογή, έτσι κατέληξε ξανά… μόνος στο δωμάτιο.

❤ Πέρασε καιρός,(ξέρω…λάθος μου), μέχρι να ζητήσω βοήθεια για το θέμα, έφτασε πια Δεκέμβρης του 2018!! Και εδώ είναι που με βοήθησε ο Γιάννης. Με σωστή προσέγγιση, οδηγίες που ακολούθησα κατά γράμμα, καθημερινή σχεδόν επικοινωνία, ενημέρωση κ οδηγίες για το επόμενο βήμα, και …επιβράβευση όταν τα πράγματα γινόταν σωστά!! Μέσα σε ένα μήνα περίπου ο γάτος εντάχθηκε και γνωρίστηκε με τα υπόλοιπα.  Βέβαια δεν έγινε κολλητός με όλα , αλλά συνυπάρχουν αρμονικά, και με δύο από τα γατιά μου έγινε καλός φίλος.

❤Έχουν περάσει 7 μήνες από τότε. Η σχέση του Κούκλου με τα υπόλοιπα πέντε γατιά του σπιτιού είναι παραπάνω από αρμονική…χάρη στον crazycatgentleman και τη βοήθειά του.

Στο σπίτι μας ζούνε αρμονικά δύο γάτες, η Λούνα και ο Αρης και ένα σκύλος, ο Τσάρλι. Παρέα τους, τα τελευταία τρία χρόνια και εγώ, ο Κώστας.

Ήμουν στην Κύπρο όταν τελικά πήρα την απόφαση να υιοθετήσω ακόμη ένα γατάκι. Η αγαπημένη μου φίλη Ελλη, ανέβασε τη φωτογραφία της μικρής Σούρας (Ρωσικό γυναικείο όνομα).  Δεν το πολυσκέφτηκα, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω να ζήσει στο δρόμο.

Λίγες ημέρες μετά η Ελλη πηγαίνει στο σπίτι τη μικρή και ο Γιάννης αναλαμβάνει τον ρόλο του καθοδηγητή για την προσαρμογή της νεοφερμένης μέσα στην οικογένεια.

Ένα δωμάτιο με άνεση, ασφάλεια και ζεστασιά, διαμορφωμένο υπό τις οδηγίες του Γιάννη για τις δύσκολες πρώτες μέρες των… μυρωδιών.

Όταν εγώ επέστρεψα από την Κύπρο, η Σούρα άρχισε να κάνει τη δική της εμφάνιση στο σπίτι. Μέσα από τον γατοφόρο, με τα υπόλοιπα μέλη να έχουν την ευκαιρία να τη γνωρίσουν, με τον δικό τους τρόπο. Τον τρόπο της αίσθησης, της όσφρησης, της όρασης.

Ο Αρης είναι ο πιο ήρεμος. Η Λούνα επιφυλακτική. Ο Τσάρλι ο πιο χαρούμενος, αλλά ο όγκος του τρομάζει τη μικρή Σούρα.

Ο Γιάννης παρακολουθεί τα πάντα μέσω βίντεο και οι παρεμβάσεις του είναι καίριες, μέχρι το σημείο που δίνει το τελικό οκ για να… φύγει από τη μέση ο γατοφόρος.

Δώδεκα μέρες μετά ο Αρης και η Λούνα κοιμούνται δίπλα στη Σούρα. Ο Τσάρλι παραμένει ο πιο χαρούμενος, αλλά… δεν μίκρυνε, κι αυτός ο όγκος ακόμη κάνει τη μικρή μου, διστακτική απέναντί του. Που θα πάει, ο καλός μου σκυλάκος θα κερδίσει την αγάπη της δεσποινίδος!

Οι παραπάνω γραμμές είναι αφιερωμένες στην Ελλη, που μου έδωσε τη χαρά να γνωρίσω τη Σούρα, και στον Γιάννη, που υπήρξε καθοριστικός για να κυλήσουν όλα τόσο όμορφα.

Να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Γιάννη, τον crazycatgentleman, ο οποίος με βοήθησε στην ένταξη του 4ου γάτου (αδεσποτάκι της πυλωτής, τον οποίο και  φιλοξενούσα μετά από επέμβαση για το σπασμένο πόδι του).

Το τρίο στούντζες που τον υποδέχτηκε -η μάλλον ΔΕΝ τον υποδέχτηκε- απαρτίζονταν από έναν τυφλό 6 ετών αρσενικό, έναν 2,5 ετών αρσενικό του οποίου το παρατσούκλι που του έχω δώσει είναι “τσοπανόσκυλο” και μια femme fatale σχεδόν 2 ετών,  μίνι μεγέθους ντίβα, που ακόμα και τώρα βάζει και τα τρία αρσενικά κάτω!

Αν και “έμπειρη” μετά από τρία γατιά, με τον ερχομό του τέταρτου αποίκου, είχα έρθει σε στιγμή απελπισίας αρκετές φορές. Ο Γιάννης, χωρίς να με γνωρίζει προσωπικά, μου έδωσε καίριες συμβουλές, έδειξε υπομονή στις αλλεπάλληλες απορίες μου, και ανέβαζε κάθε τόσο το ηθικό μου, πιστεύοντας ότι ήταν εφικτή η συνύπαρξη των τεράτων!

Γιάννη,  σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την δοτικότητα και την υπομονή σου, και πάνω από όλα για την αγάπη σου και το σεβασμό που τρέφεις για τα γατόνια μας! Δεν ξέρω αν θα παραμείνει σε εμένα ο Βαγγέλης, αλλά ξέρω ότι για όσο μείνει, θα είναι πλέον ήρεμος & ελεύθερος να αλωνίζει το σπίτι.